Ik lees net een artikel over janken van Siemon Vroom ( Weerhandig.nl)
Even heel wat anders ik vind dat hij heel mooi schrijft , begrijpelijk ook .
Het artikel ging dus over janken .
Sinds mijn hersenbloeding is dat iets wat bij mij constant gebeurt .
Er is iets op tv en ik huil , ik denk aan iets en ik huil , ik lees iets en ik huil .
Ik kan het ook niet van tevoren bedenken ik begin zomaar te huilen .
Kanikhet tegen houden
Ik probeer wel stoer te zijn net als vroeger maar het lukt me niet .
Ook het meerdere keren op een dag kan gebeuren soms dagen niet en dan een paar dagen achter elkaar.
En ik heb dat tegen houden geprobeerd maar ik heb er geen invloed op .
En ik heb mijn hersenbloeding 2 1/2 jaar geleden gehad en er zijn mensen die zeggen ohhhh dat is kort geleden maar voor mij is dat niet .
Janken
Wat ik dus in het stuk van Siemon Vroom heb gelezen zal ik moeten accepteren .
Ik weet dat ik er vaak tegen vecht maar wees een beetje zachter tegen jezelf Luc .
Het heeft iets te maken met het accepteren van jezelf en dat is nog een moeilijk punt .
En nu ook weer terwijl ik dit schrijf lopen de tranen over mijn wangen .
Toch wil ik mensen eerlijk laten weten wat er met me gebeurd .
Meer mensen
En ik denk door mijn afasie heb ik nu door dat er meerdere mensen huilen .
Misschien is dat iets wat later bij mij binnen komt .
Ook om dat ik alleen woon en niet iemand zeg dat mag Luc .
Nu ik dat stuk heb gelezen en wat mensen erover hebben geschreven zie ik dat ik niet alleen ben .
Ik zou daar iets mee willen doen .
Maar dat is de grootste stap voor mij waar ik in mijn eentje zet te janken moet ik weten er zijn er meer .
En de acceptatie zal niet eenvoudig zijn maar ik schrijf er nu over de eerste stap .